Washington State Üniversitesi'nden araştırmacılar, ebeveynlerin konuşma biçimlerindeki farklılıkları incelemek için konuşmaları tanıyan bilgisayar programları kullandılar.

Araştırmacılar, anne, baba ve okul öncesi çocuklar arasındaki aile içi yüzlerce saatlik konuşmaları inceledi.

Yaklaşım farklılıkları

Annelerin ve babaların okul öncesi çocuklarıyla konuşmalarında önemli farklılıklar tespit edildi. Anneler yetişkinlerle konuşurken kullandıkları ses tonundan farklı, tınısı daha yüksek ve çeşitli olan bir sesle konuşuyordu.

"Bebek dili" de denen bu abartılı ve dikkat çekiçi konuşma tarzı bebeklere ve küçük çocuklara ilgi çekici geliyor.

Babalar ise tersine, arkadaşlarıyla konuşuyormuş gibi konuşuyordu.

Fakat uzmanlar bunun, onların çocuklarla iletişim kuramadığı anlamına gelmediğini belirtiyor.

Washington State Üniversitesi'nden konuşma ve işitme bilimleri profesörü Mark VanDam, bunun kötü bir şey olmadığını, farklı yaklaşımların çocukların aşina olmadıkları konuşma biçimlerine alışmasını sağladığını söylüyor.

Ayrıca babaların "bebek diliyle" konuşmasalar da konuşmalarını farklı şekillderde değiştirdikleri, daha farklı bir ses, daha basit kelimeler ve daha kısa cümleler kullandıkları belirtiliyor.

Babaların küçük çocuklarıyla kurduğu sözlü etkileşim ilk kez ABD'deki araştırma ile incelendi. Daha önce yapılan araştırmalar ise daha çok anneler üzerinde yoğunlaşmıştı.

Annenin "bebek diliyle" konuşmasının anne ile bebek arasındaki bağları güçlendirdiğine inanılıyor.

Bebekleriyle normal konuşan babaların ise onların dış dünya ile bağlantı kurmasını sağladığı belirtiliyor.