İngiltere'nin Bristol Üniversitesi tarafından kıtaların kökenlerine ışık tutmak için yapılan araştırmada, kıtaların yerkabuklarından toplanan 13 bin taş örneği analiz edildi. Bazı taşların 4 milyar yıl öncesine uzandığının ortaya çıkması, kıtaların okyanuslar üzerinde sanılandan daha erken ortaya çıkmış olabileceği ihtimalini doğurdu. 

4,5 milyar yıl yaşındaki Dünya'nın ömrünün ilk iki milyar yılında yoğun volkanik faaliyetlere maruz kaldığı kabul ediliyor. Bu süreçte yaşanan tektonik faaliyetlerin, bugün deniz tabanında görülen kabuğu oluşturduğu düşünülüyor. Deniz tabanından yaklaşık 4 kilometre yüksekte ve yerkabuğu çok daha kalın olan kıtaların büyük kısmının ise 2 milyar önce oluştuğu tahmin ediliyor.

Volkanik faaliyetler esnasında sürekli karışarak eriyen yerkabuğunun kimyasını anlamaya çalışan araştırmacılar, lavın soğumasının ardından geride kalan erimiş kayaların yoğun silika ve rubidyum içerdiği, stronsiyumun ise daha düşük olduğunu belirledi. Ortaya çıkan değerler, silika açısından zengin kıta kabuğunun ilk 3 milyar önce belirdiğini gösteriyor.

Nature Geoscience dergisinde yayımlanan araştırmada yer alan Bruno Dhuime, kabuğun kalın ve batmayan özelliği sayesinde su yüzeyine çıktığını ve yine bu sayede günümüzde deniz tabanına batmadığını söyledi.

Kıtaların 3 milyar önce su yüzüne çıkmasına dayanak olarak silika zengini erimiş kayaları yüzeye iten plaka tektonikleri gösteriliyor.