Hüseyin Kaya

İnsan-Şehir-Devlet

12 Haziran 2017 Pazartesi

İNSANIN İNŞASI ŞEHRİN İMARI DEVLETİN VAKARI
 
Sabah aydınlanmak üzere-aydınlandı aslında-
 
Lakin dolunay hala, küçük nazlı bir bulutun ardında bütün nuruyla duruyor.
 
Bu yüzden sadece aydınlığı güneşe hasretmiyorum.
 
Ve henüz teşrif etmiş de değil doğrusu. Fakat geceyi başka bir yerlere alıp götürdüğü bu ışımadan belli.
 
Şimdi kimin aydınlığına karanlık oldu buraların gecesi bilinmez.
 
Bildiğimiz şey, zamanın ;
 
M.S. 2017 yılı, 12 Haziran Saat 04.58’i gösterdiği.
 
Ağaran gün sanki gökten bir çöp torbasının yeryüzüne düştüğünü ortaya çıkarıyor.
 
Bir uyum içinde olmayan binalar oraya buraya dağılmış çer çöp gibi.
 
Ve uzun zamandır toplanmamış çöplerin üzerine daha büyükleri fırlatılmış sanki..
 
Çöplerin kimyasal sürece tabi olmasından mı aralarda (sokak diyoruz) yeşil ağaçlar var.
 
Çok az da olsa daha büyükçe yeşilliklerin olduğu mekanlarda (cadde ve park olarak kodlanmış) gözlemleniyor.
 
Göstermelik yaşam alanları hayatın bir şekilde sürdüğünü şimdilik kanıtlamaya yetiyor.
 
Ve şehir aydınlığa yerkürenin ne büyük bir hızla dönmesi sonucunda kavuştuğunu fark etmiyor bile.
 
Sarsıntı yok, uğultu yok, telaş yok, emredileni idrak etmiş bir uysallık ve vasatla sürdürüyor kendini.
 
Ya şehir öyle mi? Kendi karnından konuşan bir yaratık gibi şehir, ruha sıkıntı veren kulakları örseleyen bir uğultuyla karşılık veriyor sabahın dinginliğine..
 
Göstermelik ağaçlardaki kuşların sahici cıvıltıları olmasa zihin belirsiz bir soyutlamadan agresif bir somutlaşamaya mecbur kalacak.
 
Bir yandan sabahı beklemenin beni göreceli bir bakışa ittiğinden bahisle bu değerlendirmelerimi abartılı bulan okuyucu olacaktır elbette.
 
Evet güneş artık kendini gösterdi. Bir ayna görevi gören tower’in(kule) bütün bir cam yüzeyinden odamın içerisine taa gözlerime kadar geliyor.
 
Ön yargınızı kırmak adına mücerred güneş camdan yansımasıyla müşahhaslaşıyor.
 
Birazdan devlet uyansın diye birçok insan telaşla hazırlanmakta olacak.
 
Yani devlet damarlardaki kan gibi; tüm ajanlar(memur) yollarda olacak.
 
Bir çok iş olacak hüküm verilecek karar alınacak yine…;
 
Adaletsizlikte mahir olanlar adaletten şikâyet edecekler duruşmalarda.
 
Yeni bir şey yapmadan eskileri konuşacağız hep birlikte.
 
Karşılıklı ziyaretler en çok sevdiğim şeydir onlardan da çokça olacak.
 
Devletin bir yüzü diğerine merhaba der gibi.
 
Halkımızdan ölenler olacak fakat doğanlar daha fazla.
 
Batı, her türlü yeniliği üretiyor. Bizim kadar insan üretemiyor bir türlü
 
Belki de bu yüzden baş edebiliyoruz bu tenekeye can verme meraklılarıyla.
 
Ne diyoruz bu kadar laftan sonra..
 
Çevre Bakanlığı’nın da bir kaç gün önce dile getirdiği en zaruri konu imar yasası meselesi.
 
İmar yolsuzluğu meselesi şehirleri bu hale getirdi. Gecikilirse ve derhal müdahale edilmez ise şehir bizi, yutacak diyorum, sabahtan beri.
 
Şehre tasâddinin cezası sel baskınıdır, depremdir; bilmeliyiz, artık.
 
“Gurultunun ahı gürültünün vah vahı perişan eder davayı.” Bu sözü kim söylemiş hatırlayamadım. Atasözü de değil. Uydurma gibi duruyor. Üzerinde çalışılması da gerekiyor. En azında "davayı" yerine "havayı" koymalı.
 
Bu yazımızda bahsedecektim yetişmiyor. Kitapçılar “iç savaş” ve kargaşaya ilişkin kitaplarla dolu.
 
Çok dikkat çeken 2018 yılı ile ilgili 1968 yılı karşılaştırması var. Bütün planların boşa çıktığı planlıların _oka düştüğü bir yerin adıdır Türkiye.. Düşüncelerimizi netleştirip yazalım bir kaç gün içinde. Ve dahi bir kitap daha; Cicero’nun “Murena Savunması” ( İ.Ö 62. yıl. Tahmini Haziranın 12'si lakin saat belirtilmemiş ) ne desek bu kitapla ilgili.” İyi yasa yapmak lazım.” azizim, diyelim şimdilik.
 
Ve tabii coğrafyamızda olup bitenlerle ilgili uyanık olmalıyız ve kesinlikle öfkesiz.
 
Neden öfkesiz: Çünkü denklemde biz iki tarafta da vazgeçilmez rol oynayabiliriz ve sadece öfke ve acele etmek bu imkânı kaybettirir bize.
 
Ne diyorduk o halde?  İngilizler daha iyi bilir, kendilerinden bilir.
 
Üfürükle gelen tükürükle gider.
 
Kalıcı ve muhkem olan biz olacağız inşallah.